بررسی میزان ناهنجاری های ستون فقرات باستانی کاران و ارتباط بین میزان قوس های این ناحیه با حرکات تخصصی و سابقه ورزشی آن ها

هدف از اجرای این پژوهش بررسی ناهنجاری های ستون فقرات باستانی کاران و ارتباط بین میزان قوس های این ناحیه با حرکات تخصصی و سابقه ورزشی آن ها بوده است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بوده و نمونه این پژوهش شامل 73 نفر از ورزشکاران باستانی کار 36-18 سال (میانگین سن 21/26 سال و انحراف استاندارد 40/6) شهرستان کرمان که حداقل دو سال سابقه تمرین در این رشته را داشتند، بوده است. برای اندازه گیری قوس های ستون فقرات آن ها از خط کش منعطف استفاده شد و برای تحلیل داده ها نیز از روش های آماری در دو سطح توصیفی و استنباطی (میانگین، انحراف استاندارد، رسم جداول، آزمون مجذور کای(?2) دو طرفه و ضریب توافقیc) از طریق نرم افزار آماری spss، استفاده شد. یافته ها نشان داد که 9/47 درصد از باستانی کاران دارای قوس پشتی بیشتر از حد طبیعی، یعنی ناهنجاری پشت گرد (هایپرکایفوزیس) هستند و 9/32 درصد از این جامعه دارای قوس کمری بیشتر از حد طبیعی، یعنی ناهنجاری کمر گود (هایپرلوردوزیس) می باشند. هم چنین یافته ها حاکی از وجود رابطه معنی دار بین حرکت میل گرفتن و حرکت چرخ زدن با میزان قوس کایفوز و بین حرکت کباده زدن با میزان قوس لوردوز باستانی کاران بود.